دوستش داشتم.
از لحاظ فرمی شات های حقیقتا دلچسبی داشت( البته این گزاره را بی طرفانه نمیگویم و علاقه ام به این موقعیت زمانی در نظرم بی اثر نیست.)، با اینکه موقعیت مکانی فیلم تقریبا ثابت بود اما بنا به احوالات شخصیت ها، کاملا حس متفاوتی را در مخاطب ایجاد میکرد.
بازی ها هم که مشخصا دلچسب و دوست داشتنی بود.(کماکان ممکن است ارادتم به اماواتسون بی اثر نباشد!)
داستان سویه های فمنیستی پررنگی داشت که البته کتاب هم تا حد قابل توجهی همین طور است. البته به این خاطر که کتاب را چهار پنج سال پیش خواندم و چیزی هم درباره اش ننوشتم، نمیتوانم حرف دقیقی درباره ی آن بزنم.
با این حال به گمان من با لحاظ موقعیت زمانی و مکانی و البته واکنش شخصیت های مختلف، این سویه اذیت کننده و رادیکال نبود.
شخصیت پردازی ها خوب بود و با اینکه فیلم از لحاظ زمانی محدودیت داشت، اما تقریبا سال های زیادی از زندگی شخصیت ها را پوشش میداد و ابهامی در شناختنشان ایجاد نمیشد.
البته یک ااقعه در طول فیلم برای من گنگ بود که البته میتوانم بابتش ببخشمشان!
پایان فیلم واقعا درخشان بود!
و در آخر اینکه، جزء معدود فیلم هایی بود که برایم از کتابش دلچسب‌تر بود.
