آه پسر! این انیمیشن واقعا عالی ست. بسیار بامزه است و قشنگ یکی دو ساعتی میخندید، تازه با اینکه هنوز دوبله نشده و شیرین کاری های ایرانی ها به آن اضافه نشده است!
نتفیلیکس عزیز هم مثل همیشه امضای خودش را در کار دارد و آنچه من امضای نتفیلیکس میدانم واقعی بودن شخصیت هاست. نتفیلیکس چه در انیمیشن هایش، چه در فیلم هایش، انسان های واقعی، با ظاهر و باطن های معمولی، با نقص ها و قوت های حقیقی را نشان ما میدهد. شخصیت های انیمیشن ها پرنسس های دیزنی ای (!) نیستند و شخصیت های فیلم ها هم مارولی یا مثل بسیاری از ساخته های کمپانی های دیگر، ماورایی، عجیب و غریب زیبا و خوش هیکل و خوف و خفن(!) نیستند.
[ترجیحا بیش از این را پس از دیدن انیمیشن بخوانید]
ایده ی اصلی آن سه چیز کلی است:
- قیام اختراعات بشر علیه بشر
- (بقول اخوی!) بحران نوجوانی
- خانواده
درباره ی قیام اختراعات بشر، ما این محتوا را در خیلی فیلم ها ( من کمتر در انیمیشن ها دیده ام) دیده ایم و چیز جدیدی نیست. هرچند در این انیمیشن بسیار روند منطقی‌ای از آن میبینیم( به نسبت) اما با این همه، داستان تکراری به نظر نمیرسد.
بنظر من هم به طور کلی این محتوا محتوایی هوشمندانه است در راستای پذیرش اینکه پس میشود بر علیه خالق خود شد و حتی نیرویی فراتر از آن داشت. پس علی القاعده، به فرض اینکه خالقی هم برای جهان وجود داشته باشد، موجودات هوشمندی مثل انسان ها، میتوانند قدرتی فراتر از او پیدا کنند و حتی بر او غلبه کنند. (رائفی‌پوریست ها کجای مجلس اند؟:)))) )
یکی از درون مایه های حاشیه ای نیز نقد وابستگی بشر به اینترنت بود که هرچند ظاهرا گذرا آن را به تصویر میکشید، اما به نظر من پرداخت به آن کافی بود. به خصوص که به طور ضمنی، با دیدن پدر خانواده و برخی دیالوگ های اعضای دیگر خانواده و ... مجددا این نقد در پس ذهنمان زنده میشد، هرچند نقد مستقیم به آن را تنها در یک سکانس میدیدم. اما به هر حال به نظرم اگر بیش از این آن را نمایش میداد، شورش درمی آمد!
درباره ی بحران نوجوانی و خانواده هم حقیقتا با چالشی واقعی روبرو هستیم و این در واقع به تبع همان واقعی بودن شخصیت ها هم بود.
نقطه قوت این بخش داستان از نظر من این بود که واقعا طرف والد یا فرزند گرفته نمیشد و در طی داستان میتوانستیم به هر دو تا حدی حق بدهیم.
گفتگوها بسیار خوب و دقیق از آب درآمده بود، و طنز ماجرا هم به بهترین نحو چاشنی آن شده بود.
شخصیت ها نیز مثل انسان هایی واقعی، دچار احساسات ضد و نقیضی میشدند و این عمیقا ملموس و قابل درک بود.
از لخاظ فرمی نیز حقیقتا انیمیشن جذابی بود. بقول عزیزی، تو گویی یک یوتیوبر واقعی انیمیشن را ساخته بود، و این گره خوردگی محتوا و فرم بسیار دقیق و لذت بخش از آب درآمده بود.
شروع، اوج و پایان عالی بود و خلاصهههه، خیلی خیلی حظ کردم. تماشایش به شدت به همه ی ابناء بشر پیشنهاد میشود:))
