هرچند من نه آنقدرها اهل ژانر پلیسی‌ام نه اهل فیلم‌های قدیمی، اما این فیلم را عجیب دوست داشتم. اتفاق اصلی -به زعم من- فیلم، به رغم عجیب بودنش، در طی فیلم کاملا باور پذیر میشود. طنزهای ملایم و عمیقا دوست داشتنی، جزئیات حقیقتا زیبا و هنرمندانه و البته بازی محشر جین رنو و ناتالی پرتمن، همگی دست به دست داده اند تا این فیلم دلنشین، پرکشش و باشکوه شود.
و جالب است که فیلم در عین اینکه به شدت سنگین است، اما طوری نیست که بعد تمام شدنش حال بد به جان مخاطب بگذارد.
×بعد دیدن فیلم، بعضی اسم ها و تصاویر پروفایل دیگران، بعضی طراحی ها و گیف ها، تازه برایتان معنی دار میشود:))
*چرا همه اینقد عاشق ماتیلدان؟ لئون که خیلی خفن تر بود :|
-فن آرت های فیلم واقعا زیادن و بعضیشون خیلی جذاب بودن برام. بدین سبب به رسم یادگار اینجا(ادامه) میذارمشون:)
